Kutu

Ýki sözcük arasý pek dar
arasýna sýkýþmýþ huzursuz bir huzur
bu aralar incecik çok incecik her þey
kopan kopana / önce ben!
boyun eð / boyun eð kadere, kaderime,
eðdim!

Kimse inanmýyor artýk yazdýklarýma,
gözlere, dudaklara
özenle muhafaza edilmiþ yalanlara,
maviye ve bazý acýlara.

Ben, ekiyordum oysa, onlarýn topraklarýna,
anlaþýlmaz bir zerafetle ve katkýsýz þehvetimle,
"uyusun da büyüsün" cümlesinden bir parça koparabilelim diye.

hýzla kuruyan anýlarým
ve hep o rüzgarlar, sýrtýmdan söken onca düþleri

"en heyecanlý yerinde bittti" hayatlarý, topladým da ne oldu
yine de tuhaf bir miras iþte, dünyanýn devrik cümlesi,
aðlamaklý seviþmeler, konuþmayý unutan geceler.

Yola gitmiyorsun, yoldan geliyorsun,
yol sana geliyor,
meðer bu yokuþ, benmiþim aslýnda...




Sosyal Medyada Paylaşın: