HEZAR

Davut yýldýzýmdýn, korumadýn beni,
Kendi ýþýðýnda kavrulasýn hezar.
Tarumar ettin dalýmý, soldurdun teni,
Gülsüz bahçelerde kalýp, yanasýn hezar.

Baðlarým evindi, tapusu senin.
Yuva sanýp da konmadýn, ne yamansýn hezar.
Güller açamadan uyuyup kalasýn, duamdýr benim.
Muhabbetsiz dil ile þakýyasýn hezar.

Gülümü kokluyor baðban, rýzasýz,
Dem sürer, sahibimmiþ gibi hezar.
Deli mi, divane mi, bilmem ki çýrasýz,
Hoyratla, dalýmý kýrýyor hezar.

Sevda bahçelerinde aranan güldüm,
Hakiki aþklarýn vuslatýydým, hezar.
Soldum, topraða düþerken bölündüm.
Kanatsýz kalýp da uçamayasýn, hezar.

Leyla’yým, figandayým, gül hareledi.
Þol felek ile tülüm aralandý, hezar.
Dört kapým þimdi karelendi.
Istesen de açamazsýn, mühürledi hezar.

Leyla Koçak Oruç
18.6. 2019


Sosyal Medyada Paylaşın: