AYAZDA

Karlý bir kýþ sabahýnýn arsýz piç ayazýnda
Hüzünlü þehrimin dar ýslak sokaklarýný
Arþýnlamaktaydým yine öyle bir zaman…
Çelik kor gibi yumruk olup, gelip vuran
Soðuk daðlamaktaydý yanmýþ bedenimi…

Bense taþ kaldýrým üzerinde bekleyen
Israrla morarmýþ ve üþümüþ ellerini
Nefesiyle ýsýtmaya çalýþan bir adam…
Az önce etrafýmda döne döne savrulan
Kar taneciðine yüklemiþtim hayallerimi…

Daðlarýn kopup gelen derin türküsünü
Mýrýldanmaktaydým yine dilim ucunda
Dudaklarýmdan dökülen kýrýk ezgide…
Uçan kuþlar yoktu artýk gökyüzünde
Bilmem hangi baharlara göçmüþlerdi…

Ýçimdeki senden parçasý kalan hüzün
Depreþir önümde yine bütün heybetiyle
Götürür beni yalnýzlýðýnýn senfonisine…
Kal der kal içimdeki çocuk ‘’sakýn gitme’’
Bakarsýn gelir sevdiðin tüm hayallerinde…

Ýbrahim Soyalar
Sosyal Medyada Paylaşın: