Takvimler ve (K)ağıtlar

Takvimler temmuzu gösterdiði an
Yürekleri ateþ yaktý yârenler!...
O kara gecede, tutuþtu zaman
Zalim simsiyahtý, ak’tý yârenler!...

Rahmet yaðmurlarý yaðýp göklerden...
Kanlý gözyaþlarý saðýp göklerden...
Bir güneþ misali doðup göklerden...
Sonsuzlukta þimþek çaktý yârenler!...

Hakça yaþadýnýz, hakça öldünüz
Bayrakça dik durup ak’ça öldünüz
Kire bulaþmadan pakça öldünüz
Davanýz yüceydi, Hakk’tý yârenler!...

Biriniz bin oldu, arttýnýz o gün...
Gülü terazide tarttýnýz o gün...
Korku kefenini yýrttýnýz o gün...
Hilâl baþýnýzda tak’tý yârenler!...

Hicran ateþiyle kavruldu canlar
Olgun baþak gibi savruldu canlar
Bir çýnar misali doðruldu canlar
Seherde ayaða kalktý yârenler!...

Gönül aðacýnýn kýrýldý dalý
Hilâle ne söyler bayraðýn alý?
’Yok’ göründü size dünyanýn malý
Yaramýza tuzlar ekti yârenler!...

Kustu nefretini, saldýrdý itler
Sanki Ýstanbul’da dirildi Hitler
"Allah bizimledir" dedi yiðitler
Kurþunlar bedenden sekti yârenler!...

Kimi yaralandý, kimisi öldü
Hayat fânilere sanki bir çöldü
O gece vahþetti, kandan bir göldü
Tarifsiz çileler çekti yârenler!...

Gözü görmüyordu divanelerin
Yüzleri katrandý avanelerin
Tutuþtu kanadý pervanelerin
Onca çilelerden býktý yârenler!...

Gözümden bir nehir aktý da gitti
Hicranýn ateþi yaktý da gitti
Canlar kafesinden çýktý da gitti
Bu göç canýmýzý sýktý yârenler!...

Kahpeler mazlumun kýydý canýna
Kimsenin ettiði kalmaz yanýna
Ömer can verirken Yaradan’ýna...
Gözünü bayraða dikti yârenler!...

Canlar gül’e döndü, yandý pervane
Toprak çamurlaþtý, çürüdü tane
Yürek yangýn yeri, öksüz her hane
Bizi hâlden hâle soktu yârenler!...

Çakal dadanýnca kurdun yurduna
Bir dað yüklenmiþti daðýn sýrtýna
Vatanýný seven bakmaz ardýna
Yay’la vedalaþan oktu yârenler!...

Kabuðun aþkýný özlerde gördüm
Hakikat nurunu gizlerde gördüm
Vatan sevgisini sizlerde gördüm
Dünyanýn malýna toktu yârenler!...

Sonsuzluða yollar açtý yiðitler!
Ezelden ebede göçtü yiðitler!
Ölüm badesini içti yiðitler!
Dönüp baktýðýmda yoktu yârenler!...

Kan bulaþtýrdýlar çaðlarýmýza
Ayýlar dadandý baðlarýmýza
Kurtlarýn meskeni daðlarýmýza
Kara bulut gibi çöktü yârenler!...

Hayat aðacýnýn dalý kýrýldý
Sitem etti bayrak, al’ý kýrýldý
Orman yandý, sanma çalý kýrýldý
Çýnar aðacýnda köktü yârenler!...

Ruh tenden sýyrýlýp uçtu semaya
Arza veda edip göçtü semaya
Ay yýldýzý öptü, açtý semaya
Ten kurþundan aðýr yüktü yârenler!...

Eðilmedi canlar, diri durdular
Heybetli dað gibi iri durdular
Kinden ve nefretten geri durdular
Kim demiþ ki boyun büktü yârenler?

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: