Tükeniyorum be sevdiðim, artýk dayanamýyorum hiç bir þeye Tutamýyorum ucundan kýyýsýndan hayat denen þu lanet þeyin Kayýp gidiyorum da sesim yetiþmiyor kimselere Nefesim tükeniyor eriyorum sessiz, çaresizce.
Ýçimin sesi de konuþmuyor ki artýk benimle Yalnýzlýða mahkûm olmuþum gün doðmuyor pencereme Dualarým eriþmez olmuþ gökyüzüne Unutulmuþ biriyim kullar içinde Eriyorum sessiz çaresizce Ölümü kucaklýyorum senin yerine...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.