Zihniyet bozulunca korkarýz gölgemizden, Gözde þeytani bakýþ, akýl düzgün tartmýyor. Nasýl oldu da çýktýk kendi yörüngemizden? Yaþ kemale erse de, tecrübeler artmýyor.
Ýnsanlar azgýnlaþmýþ, kibirler tavan yapmýþ, Nefis aðýr basýnca, çoðu yolundan sapmýþ, Kimi mala, paraya; kimi þehvete tapmýþ, Kafa hep havalarda, burnu yere sürtmüyor!
Feleðin çemberinden defalarca geçen var, Mazlumlarýn hakkýný kadeh, kadeh içen var, Emek vermediðini, malý gibi biçen var, Ýnsanlar þeytanlaþmýþ, iblis boþa dürtmüyor.
Bu zamanýn insaný yaraya merhem olmaz, Sen ne söylersen söyle, varýp yerini bulmaz, Doluya koysan almaz, boþa koyarsan dolmaz, Yama küçük geliyor, kusurlarý örtmüyor.
Ýlmi, sanatý attýk; menfaat tek derdimiz, Beyinleri yýkanmýþ sanki bütün ferdimiz, Para, altýn, mücevher dilimizde virdimiz, Çalýnan minareler kýlýfýný yýrtmýyor.
Sabri Koca
*vird: zikir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.