Aslında.
Aslýnda
Aslýnda konuþkaným
Ama çok susarým bu diyarlarda.
Konuþacak hiçbirþey kalmadýðýndan belki
Arazisi sulak görmediðinden hayal tarlalarým
Konuþturacak birini bulamadý belki yemyeþili koçanlarýmýn
Ve aynýyým hep
Yerimde belli yurdumda
Ayný topraðýn duygusu var oluklarýmda
Fakat hep kimliðime çizikleri oldu bambaþkalarýmýn
Güldüren güneþinde kurudum zamanla
Evet bunun tek suçlusu akýntýda geçen vakitler sahi
Ne olduðumu kendimden dinlemeliydim ben
Zaaflarýmý aynalarda bulma alýþkanlýðým
Büyümeye filiz veren dallarýmý anýza terketmeye deðerdi
Meyve veren ellerime bi dokun
Seni orada büyük heveslerim karþýlayacak
Bu yolda yürümeyi diledim
Arzularým küçük bi gökyüzü bugün
Uyurken kulaðýna fýsýldadým geleceðin.
"Ölüm kaybým için bir baþlangýçtý"
Þimdi anlamaný diliyorum
Dönmedim.
Hiç bir gerekçe sunmadým begonyalara
Paltomu alýrken isi vursada güz kýþlarýma
Dehþetle sýrýtýyorum yorgunluða
Yutkunuyorum
Zaferi alkýþlayan ellerime dokun
Onlar kirli birer izin sembolleri
Hecelemicem hayýr
Kahverengileri beni tende bütünleþtiren
Ve girdap gibi simsiyah
Ve tabi bu soðugu bana býraktýðýn bir ocak daha dilemiyorum
Sana hala yuva yapmakla meþgulum
Ebediyete.
Þimdilik böyle büyüyeceðim
Kimin için bu endiþem
Kimi anlatýr bu gece
Islak gözlerimden okumalýsýn
Bu korkak endiþem
Birbirimize
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Fatih Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.