MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ÇANAKKALE YANIYORDU
mnihatmalkoc

ÇANAKKALE YANIYORDU


Ruhumun tenha köþelerinde
Aþikâr oluyordu gizli duygularým
Ölüm azgýn bir küheylan gibi abanýyordu can dehlizine
Leþ kargalarý dolaþýyordu dört bir yanýmda
Geceler bir çýra aleviyle aydýnlanýyordu
Fýrtýnaya boyun eðmemeye kararlýydý boy atan baþaklar
Çanakkale yanarken ruhum uyanýyordu.

Atlaslara sýðmýyordu iman coðrafyasý
Lâilâhe illellah nidalarý
Muhammedurresulullah hakikatiyle buluyordu hayat
Bir fidan eðilmeden öbür fidanlar peyda oluyordu.
Þafak vakti tan yeri kýzýla boyanmýþtý
Ay, yýldýzý baðrýna basmýþtý tenha gecelerde
Mehmed’im bayrak elde ölmemiþ, dayanmýþtý

Karanlýk geceler barut kokuyordu Gelibolu’da
Koparýlmýþ bir gül yapraðý gibi savruluyordu ruhlar
Toprak yorgan olmuþtu ebedî uykusuna dalanlar için
Analarýn dualarý rahmet olup yaðýyordu gökyüzünden
Kurþun yaralarýna tuz basýyordu Mehmetçik
Istýraplar ekiliyordu çoraklaþan yürek tarlasýna
Tutsak duygular sarýp sarmalýyordu hücrelerimizi
Hürriyetin gelinliði oluyordu alyuvarlar

Ezanlar buz tutmuþtu yedinci semada
Tevhidin nuruyla arýnýyordu ruhlar
Namerdin salyasýnda boðulmaktansa
Mertçe göçüp gitmeyi seçti asil yürekler
Yýldýzlar aktý semadan karanlýk dünyamýza
Bir taraftan Zühre, öbür yandan Süreyya
Kan düþtü beyaz güllerin tertemiz yüreðine
Balýklar da aðlýyordu suyun gölgeliklerinde,
Süzüm süzümdü elmacýk kemiklerine dökülen damlalar
Balýklarýn gözyaþlarý denizlerde belli olmuyordu iþte

Yer gök cayýr cayýr yanýyordu gün ortasýnda
Yanan yüreklerdi aslýnda, durup dururken
Gurbette parçalanmýþ çelikten yürekler…
Düþler unufak oluyordu bir seher vakti
Öfkeler de kabarýyordu sularla beraber
Gökten nur yaðýyordu alaca karanlýða
Zamaný kuþatýyordu ýþýktan heykeller
Fýrat, Dicle, Meriç, gökler ve bulutlar…
Taþýyamýyordu giryelerindeki mukaddes yükü
Yýldýzlarýn kelâmý yüreði daðlýyordu
Sakarya’nýn iki gözü iki çeþme, yüreði buruk
Gürül gürül çaðlayýp kardeþine aðlýyordu

Gök kubbenin altýnda yorgun düþen bedenler
“Livaül hamd” sancaðý altýnda gölgeleniyordu
Tevhidi muþtuluyordu arzý kuþatan ezanlar
Bir bir çözülüyordu gemici düðümleri gönül kasnaðýndan
Ruhu pusuda bekliyordu ölüm meleði
Ötelerde kavuþuyordu vuslat sancýsý çekenler
Vahyin þavký aydýnlatýyordu loþ gönülleri
Ruhlar koþar adým sýrata revan oluyordu.
Kara kýþlar taze baharý müjdelerken
Yediveren goncalar yeke yek soluyordu

Bütün kapýlarý açýyordu dualar, besmeleler
Rahmet çeþmelerinden boþanýyordu sular
Aktýkça duruluyordu bozbulanýk dereler
Semadan saðnak saðnak iniyordu muþtular
Yaðmalanan yürekler açmýþtý yelkenini
Ateþ denizlerinde yol almýþtý tekneler
Söðüt’ten esiyordu bir bahtlý rüzgâr
Saadet taþýyordu asýk suratlý çaða
Þark azýlý diþlerini gýcýrdatýrken
Takvimler ve kavimler düþüyordu ayaða.

Seddülbahir’de zaman mahkûmdu cam fanusa
Tebessüm ediyordu melekler maveradan
Yer karasý görünmez olurken þafak vakti
Zamanlar ve mekânlar bürünüyordu yasa
Duyulur semavatýn yedinci perdesinden
Efganý göðü tutar hýçkýrsa ve aðlasa
Ruhlarýn gediðinden uçup gidiyordu can
Bir çil yavrusu gibi daðýlýyordu hüzün
Yürek coðrafyamýzdan kovuluyordu tasa.

Sen ki ey Çanakkale biraz ahsýn, biraz vah!...
Yüreklerin burkulup nasýrlaþtýðý diyar
Bulut olmak isterdim üzerinde bir parça
Mübarek bedenlere süzülen ab-ý hayat
Nurdan avizelerin aydýnlattýðý yerde bir avuç killi toprak
Ölmedin sen meçhul yolcu, ölüm içinde hayat
Bahçemdeki gonca gülsün açýyorsun yaprak yaprak
Asude yat topraðýnda, vefalý yâr, ey dost-u Hakk!..
Senin mübarek kanýnla vatana dönüþtü toprak.

M.NÝHAT MALKOÇ




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.