Bende kal

Sesini kulaklarýmda biriktiriyorum
Simsiyah bir hüzne bulandýðýnda gece
Ve her yanýmý yokluðun kuþattýðýnda
Ben, sen varmýþsýn gibi yapýyorum
Bazen kendimle, bazen de senle konuþuyorum.

Gözlerini gözlerimde saklýyorum
Artýk seninle görüyor, seninle biliyorum her þeyi
Bu yüzden herkese, her þeye gülüyorum
Sen akma diye gözbebeklerimden artýk hiç aðlamýyorum.

Küçücük odamda dýþarda yaðan kar’ý seyrediyorum
Maziye dalýyor bir an buzdan gözlerim
Ýçimin üþümüþlüðünü seninle ýsýtýyorum
Sen doluyorsun içime, buz gibi eriyorum.

Þimdi beni býraktýðýn yerdeyim
Kar beyazý umutlarým vardý
Odamýn rengi, çarþafýmýn rengi gibi
Kar beyazý yarýnlarým vardý
Kollarý arkadan baðlý, beyaz gömleðim gibi.

Sen benim umudum yarýnlarýmdýn
Tükendi umudum çaresiz kaldým
Sen varmýþsýn gibi bomboþ odamda
Yastýða yorgana öyle sarýldým
Gitme be ey gülüm gitme bende kal
Ýstersen aklýmý bir kez daha çal
Ben sensiz yapamam ben sensiz ölürüm
Ne olur bende kal, bende kal, bende kal…

Yitik aklýmýn bir köþesinde hep sen varsýn
Ne varsa bir bir unutmuþum
Ben kimim, ben kimim türküsünü tutturmuþum
Ben kendimi bile unutmuþum
Yalnýz sen kalmýþsýn hiç unutmadýðým
unutamadýðým.

Bugün de ilaçlarýmý almadým
Sabah akþam tok karna
Fýrlatýyorum sensizliði
Unutulmuþluðun maðrur yüzüne
Seni bana unutturan hiç bir þeyi istemiyorum ben
Seni unutturmak istiyorlar
Ama ben, yine de ilaçlarýmý içmiyorum

Biliyorum o ilaçlarý içersem
Ýyileþirsem benden gideceksin.
Yok…
Ben hep burada kalayým, ama sende bende kal
Hiç gitme yüreðimden gitme þu yitik, þu zavallý aklýmdan
Gitme… Sen gitme
Ben burada kalayým sende bende kal
Hiç gitme hiç gitme aklýmdan…