Özü sözü yalan yar, duy periþan ahvalim Meþk dergâhýnda parlarken ziyam, artýk söndüm Dil kilitli dudakdeðmez’ im bitti sualim Dert muamma tabip ateþ iken küle döndüm
Gönül her dem hasret çeker yârin uzaðýnda Piþip durdu sol yaným gecenin sazaðýnda Þer ile yoðrulmuþken feleðin tuzaðýnda Bilinmezliklerde ihanet-i dil-e kandým
Hu çekerken deli gönül, Elif’e þerh düþer Gönül ’ki mücrim halde meþk ateþinde piþer Taht kurmuþken kalbe ayrýlýk serde us þaþar Aþikârken aþk-ý halim, ol yâre ayandým
Yoðruldu ömrüm acýyla aç bi-ilaç derde Nasibin ayrýlýk der ol felek, vuslat nerde Mecnun oldum sayende akýl kalmadý serde Kerem oldum olmayan yârin harýna yandým
Kördüðüm oldu kalp bu aþkýn muammasýnda Dert dikiþ tutmaz, gönül bohçamýn yamasýnda Divane’ mi ararsýn, Yusuf’ un simasýnda Anladým yar, bu hayatta artýk bir ziyandým
_______________ Saklý Düþlerim _
Sosyal Medyada Paylaşın:
_DİVANE_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.