KÜÇÜK ÇOBAN
Ey küçük Çoban kalk!
Uyan artýk!
Sabah oluyor neredeyse,
Çoban Yýldýzý görünüyor aha ..
Kuþan azýðýný beline,
Soðanla keþi unutma!
Su kabaðýný da al!
Aþaðý in, aðýlý aç,
Aç ve çýkar sürünü!
Çýkar da sür daðlara,
O iniþli-çýkýþlý, heybetli,
Korkunç daðlara...
Biraz sonra gözden uzaklaþacaksýn,
Alaca karanlýkta ..
Uzaklara, taa uzaklara gideceksin,
Sürünü otlatmak için.
Nice taþlar týrmanacaksýn,
Nice dikenler batacak ayaðýna ..
Ellerini çalý yýrtacak,
Düþeceksin ara sýra,
Tümsekleri týrmanýrken,
Taþlar takýlacak ayaðýna.
Ama sen yýlmayacaksýn,
Baþaracaksýn!
Baþarmak zorundasýn!
Ekmeðini taþtan çýkaracaksýn.
Yalnýz kendi ekmeðini deðil,
Tüm ailenin: Ananýn, babanýn.
Küçük kardeþlerinin,
Belki yaþlý ebenle dedenin ekmeðini de...
Yazgýndýr bu senin.
Tüm yoksul Anadolu çocuklarýnýn,
Senin gibilerin yazgýsý ..
Küçükten baþlarsýnýz,
Yaþam savaþýmýna ..
Hem de ne savaþ .. Doðayla.
Doðayla savaþýrsýnýz sizler,
Ona karþýdýr mücadeleniz.
Bir gün deðil, iki gün deðil,
Yýllarca sürer bu savaþ ..
Her gün ayný iþ,
Hep ayný uðraþ...
Gece karanlýðýnda çýkar evinizden,
Dönemezsin gün bitimine kadar.
Öðle yemeðini daðda yersin,
Genellikle bir pýnar baþýnda ..
Senin gibi garip, unutulmuþ,
Issýz bir pýnarýn baþýnda ..
Sürünü gözetlerken bir yandan,
Açarsýn azýk çýkýnýný,
Katarsýn keþini ekmeðine,
Dürüm yaparsýn.
Yanýnda bir acý soðan ..
Sonra yaslanýrsýn,
Yandaki aðaçlardan birine,
Ýþtahla yersin dürümünü ..
Arkasýndan bir su içersin,
Pýnardan avuçlarýnla ..
Doyasýya, kana kana içersin.
Gözlerin yaþarýr içerken
Bir oh! Çekersin derinden...
Yeniden kalkýp yerinden,
Baþka yönlere gidersin;
Sürülerinle birlikte ..
Otlak ararsýn tiyem tiyem,
Issýz daðlarda ..
Dolaþýrsýn koyak koyak,
O yamaçtan o yamaca...
Kuzugöbeði toplarsýn bu arada,
Mantar toplarsýn,
Eve götürmek için ..
Güneþ aþtýysa eðer,
Köye dönersin.
“Hey hey!” der, “Cof cof!” der,
Türkü söylersin, eve dönerken ..
Çiftten yorgun dönen baban karþýlar seni ..
Birlikte aðýllarsýnýz sürüyü ..
Sayarsýnýz yitik var mý diye;
Yoksa içiniz rahattýr,
Çýranýzý yakar, girersiniz evinize ..
Yaþlý ebenle deden,
Küçük kardeþlerin,
Seni beklemektedir ocak baþýnda ..
Anansa sofrayý hazýrlýyordur;
Ayraný koymuþtur ortaya,
Pilavý getirmeye gitmiþtir.
Bu arada sen de,
Soðaný kýyar, ekmekleri yayarsýn.
Baþlarsýnýz hep birlikte,
Tahta kaþýklarla atýþtýrmaya ..
Oh! Ne lezzetli sofradýr bu,
Doyasýya yersiniz.
Ardýndan bir tas ayran daha içer,
Yarýna yetiþmek için,
Uzanýrsýn yataða.
Yarýn erken kalkacaksýn, uyumalýsýn!
Uyu öyleyse, uyu Küçük Çoban!
Arif GÖLGE
(Ankara, 28 Ocak 1983)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.