gidelim,
göz deðmemiþ yýldýzlara dek
desem..
aslýnda demiþtim
elektrikler kesilmeden önce
malum hepsi ekranla birlikte karardý gitti
hatta demiþtim ki ;
açma kollarýný öyle
sarasým geliyor
ve ellerin demiþtim peþinden
bir tutam umudun kol ucunda
dururken öyle
ama gerisini
ne sen sor
ne ben
hay elektrik gibi seni benn..
sonra dünya olmuþtu birimiz
öbürümüz ay
ki dünyaya uyacaktý nasýlsa
düne döne y’ay
dedim ya,
hislerimin trafosuna kedi gibi girdi
ne güzel elektrik veriyordum gýyabýnda
gözlerim ekrandan o fiþi çekmeseydi
elimde olsa ayný hissin tepe lambasýný yakýp
kendimi sana kapattýðým loþ bir odada
konuþ" derdim
derdim bir þeyi dile getirmek deðil aslýnda
bakma cümlelere
kalem ses çýkarmadan yürümüyor
kuru harfler üstünde
þimdi o trafo boþ
kediyi kov hadi
çalý süpürgenle
sonra tavþan koy
cadýlýðýn yerine..