Kâbus çöker üstüme, sabahý zor ederim, Nasýl rahat yaþarým, huzuru bulamazken. Dünyam döner tersine, aðlayarak giderim, Yardým eli ararým, hiç nefes alamazken.
Ümit olmasa bile hep çalýþtým, yýlmadým, Gayret boþuna gitti, bir netice almadým, Yine de sebat ettim, yanlýþlara dalmadým, Þeytanýn bacaðýný bir defa kýramazken.
Yakýnken uzak düþtük, ne girdi ki araya? Diþimi sýkýp durdum, tuz basarak yaraya, Mahsur kaldýk denizde, çýkamadýk karaya, Yüzmeye zorladýlar, ayakta duramazken.
Huzur bulunamaz ki gelecekten korkarak, Maziyi anýp durdum yüreðimi burkarak, Dünyadan gidiyorum bir yanýndan sarkarak, Yalancý olduðunu yüzüne vuramazken.
Ben yoruldum dedikçe, artýrdýlar cefayý, Kara toprakta gördüm, görmediðim vefayý, Aldý bütün aðrýmý, verdi sonsuz þifayý, Dost diye bildiklerim yaramý saramazken.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.