DOSTLARDI VEYA DOST BİLDİKLERİM

Beni hep gözyaþlarýna mahkum ettiler gülüm.
Taptazeyken umutlarým gençliðim,yalnýzlýða attýlar,
Gençliðim baksam resimlerde durur.

Beni ateþlere attýlar,korlarda yaktýlar gülüm,
Konuþmaya bile hasret, hep susturdular.
Karanlýk pencerelerde, karanlýklara anlattým acýlarý
Dostlar el birliði ile, yýktýlar umutlarýmý.

Beni her güzelliðe hasret býraktýlar gülüm,
Gözyaþlarým bir çaðlayan gibi, sokaklara aktý.
Kabuslarla geçti ömrüm,gülmedi yüzüm...
Dostlar kurþuna dizdi,hayallerimi bile çok gördü !

Karlar yaðdý saçlarýma,gözlerimde saðnaklar,
Dost diye sarýldýðým ellerden yedim hep tokatlarý,
Beni her mutluluða hasret býraktýlar gülüm...
Aðlamak bile yasaktý, gülmeyi unuttum.

O,hep dost sandýklarým,
Tuz biber ektiler yaralarýma,
Ve, her þeyden yoksun býraktýlar...acýlarý yüreðime
Mahkum ettiler beni,umutsuz bir yaþama ,insafsýzca.

Sosyal Medyada Paylaşın: