gün ararmýþ çoktan feslikan mahallesinde. bir çocuk Osman Bakkaldan iki ekmek alýrken; az karalý veresiye defteri elinde okur. Eee olacak çocuk belli olurmuþ zaten.
adam duymuþ bir yerden, sokak artýk çýkacak dedi. çocuk denilenden bihaber, hoþ anlamadý da. on sekizinci maddeyle bahçeniz gidecek dedi. çocuk on sekizinci diyecekti bunu soramadý da.
çocuk düþündü bir an; incir, kayýsý ve dut aðacý ya bahçedeki babasýnýn güvercinleri ile gümüþü. bu onsekizinci madde de nereden çýktýydý. yerine yer verirlermiþ dedi adam, gün görmüþtü.
hey gidi feslikan mahallesi bin bir sokak hey! ya da namý diðer "yalnýz bizim çýkmaz sokak"; iriminde oyunlar oynadýðýmýz sessiz sokak hey! bahçemizi alýp gidecekmiþsin niye be sokak. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.