Zamanın Bittiği Yer

Zamanýn bittiði yerde amaçsýzca dolaþýyorum,
Kuþlarla yolculuk ediyorum bilmediðim diyarlara,
Sonra bulutlara "Onu çok özledim"diyorum.
Bulutlar denize fýsýldýyor,
Deniz beni çaðýrýyor.
Beni kendi için deðil O’nun için istiyor.
Ölümün kucaðýna atlýyorum,
Demiþtim diyorum,
Ölüm bizi ayýrmaz, demiþtim.

Ölümün ayrýlýk olmadýðý bir yerdeyim,
Zamanýn bittiði yerde..
Ne zaman özlesem gidiyorum geçmiþe,
Yol kenarlarýndaki Selvi aðaçlarýný dinliyorum.
Ne zaman ölsem tekrar bebek oluyorum,
Babamýn yüzündeki tebessümü izliyorum,
Annemin yorgun bakýþlarýnda uyuyorum.
Sonra bir kuþ geliyor yine;
Yeni bir yolculuk baþlýyor.

Bu kez çocuk oluyorum,
Zamanýn neresindeyim? Bilinmez.
Düþüp dizlerimi yaralýyorum.
Yan komþunun bahçesinden erik çalýyorum.
Uyuyakalmýþ amcamýn üzerini örtüyorum,
Annem bana sütlaç yapýyor,
Babamla mahalledeki parka gidiyorum,
Küçük kardeþimle çiçekler topluyorum.
Sonra çiçeklerimi bir kuþa çaldýrýyorum.

Artýk büyüdüm.
Ölümün acýsýný tadýyorum,
O’nun ölümünün..
Kuþlarý çaðýrýyorum,
Mutluyken zaman yok olur diyorlar.
"Mutsuzken de biz" diye fýsýldýyorlar zihnimde,
Kuþlarýn bile terk ettiði birini o niye terk etmesin diyorum.
Büyüyorum sonra;
"Zaman geçer, acý biter" diyerek büyüyorum.
Acý bitmiyor, üstüne bir de katrana bulanýyor.
Sonra bir bedenin yolculuðu baþlýyor,
Kuþlarýn önderliðinde,
Usul usul ölüyorum.
Zamanýn bittiði yerde...
Sosyal Medyada Paylaşın: