kalbinin kulisinde ezberledim repliði
iplerinle tutundum kirpiðine
hadi oynat
gözlerindeki sahnede..
oynat ki alýþsýn ipim
ben aþkýným’ demeliyim
ayrýlýðý oynat bana
sana yine, dönmeliyim..
yorulursan eðer býrak iplerimi
ya da suni tenefüs yap
rol icabý da olsa..
hem unutma
ayýp olmaz kuklaya
perdeyi çektiðinde
tozu kalsýn sahnenin..
gerçekler yalana,
yalanlar pembeyle karýþýrken bir gecenin
uykuya yem verdiði vakitte
izin ver,
rüyanda g’örüneyim
ayný kuklanýn ipiyle
uyandýðýnda yataðýný yokla
ne bileyim belki siyah
ya da kýrmýzýdan kalma bir harfin sýzlamýþtýr eklem yeri
veya ipe dolanmýþtýr o rüyanýn
hayra yorulasýca þerri
sonra aynaya bak
yüzünü yýkamakla çýktý mý diye
þakaðýnda yay’ çizen su sýrrý
belki damlaya bürünür
gam zen’de yuvalanýr o cevapsýz sorunun
renk veren iþareti..
ellerinin ayasýnda bozduralým ezberi
kukladan adam olmaz nasýlsa
býrak artýk ipleri..