ölümsüz kayalarýn utancý olsun bakýþým ne sevda türküsü ne gözyaþý kalýr ki anlatsýn yýldýzlara uzanan bedenimi sen bildiðin renklerden vazgeçme bebeðim piþmanlýk sadece mezarlarda büyüyen bir çiçektir
yarýn yeni bir maske takýp çýkacaðým sokaklara umursamaz ve sadece içtiði kahvenin tadýyla hayata bakan anýlacak birileri de varmý bilmeden acýmasýz bir evrenin kaçýnýlmaz yolcularý hemen þuracýkta kahkahalarýnda kaybolmuþlar ceplerindeki bozuk parayla oynaþýrken
ben mi ben olduðumdan daha da yorgunum sanki yüreðimin akordunu bozarken Erik Satie ve bir kadeh þarap anlaþýlmayan notalar gibi sokaklarý dolduran ýþýklarýn gözlerimi yorduðu da doðru boþuna söylediðim tüm sözlerin beni intihara sürüklediði de
yarýn bensiz uyanýr mý bilmiyorum ama bir gün uyanacak ve aklýmda ne sen olacaksýn ne ben
Sosyal Medyada Paylaşın:
Phoenix 57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.