PERVANEYİM

Didarýna bakýnca kendimden geçiyorum.
Candan söylüyorum , cananým özlüyorum.
Coþup serde, çarkta dönüyorum.
Aþkýnýn ateþinde pervaneyim sevdiðim.

Aydan kayýp yýldýzca düþüyorum.
Aþk ovasýnda volkanca tütüyorum.
Yana yana ýþýkça üþüyorum.
Aþkýnýn ateþinde pervaneyim sevdiðim.

Dualarýmda çoðaltýyorum gece inince,
Afitap gerekmez saki sevince,
Ellerinle sunuyorsun közü hecece,
Aþkýnýn ateþinde pervaneyim sevdiðim.

Tutuldu çehrem, çoðaldý rengim,
“Kün mü?” dedi yaradan , ben sendim.
Azamette ve kudrette oldun cengim,
Aþkýnýn ateþinde pervaneyim sevdiðim.

Çoban yýldýzýmsýn, derdimin dermaný,
Ay kýzý aydýnlat, ver fermaný.
Tülümün hasatýnda kokla gerdaný,
Aþkýnýn ateþinde pervaneyim sevdiðim.

Leyla Koçak Oruç
05. 06. 2019
Sosyal Medyada Paylaşın: