Sen önümde ýþýktýn, bense dönen pervane, Çakýlýp kaldým öyle, karanlýða dalarken. Alt üst oldu hayatým, konduðum yer virane, Hüzünle dönüp baktým, gözyaþýmý salarken.
Aðýr geldi bu sevda, gençliðin son çaðýnda, Bülbüller uçup gitmiþ gonca gülün baðýnda, Güneþ fersiz doðuyor þimdi gönül daðýnda, Bir meltem esintisi saçlarýmý yalarken.
Su diye gördüklerim, anladým ki serapmýþ, Yolunu kaybedenin bütün ömrü harapmýþ, Ne kadar yaþasak da; varýlan yer türapmýþ, Boþ kalan gönüllere, hicran akýp dolarken.
Iþýk olmak istedim, ay doðmayan gecene, Ne suç iþlemiþim ki; yârim bana gücene? Ölüm mükafat olur, öz canýndan geçene, Kaybolan gençliðimi yýllar gelip çalarken.
Saklayamam duygumu, her þey aþikâr oldu, Gözünden çakan þimþek nasýlda beni buldu, Hazan mevsimi geldi, goncalar bile soldu, Diken batan sinemi al kanlara bularken.
Ayrý, ayrý bedende sanki tek bir canmýþýz, Bu sevdanýn narýna ikimiz de yanmýþýz, Bu aþk yürekten çýkmaz, baki kalýr sanmýþýz, Saðlam kalýr mý kalpler, yüzlerimiz solarken?
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.