Yalnýzlýk yaðýyor gözyüzünden Kin, nefret terk ediyor geceyi Hayal ederek, göz kýrpýyorum yýldýzlara Karanlýðýn üzüntüsü Oluyor özlemin yol arkadaþý
Coþuyor gökyüzü Yaðan hüzün oluyor yüreðime Siliniyor yýldýzlar geceden Küçük ýþýltýlarý kalýyor Kalbime huzur veren düþüncelerden Eser kalmýyor
Coþuyor gökyüzü Bir tufan ki sorma gitsin Yine de sorsalar bana Hayatýn merkezini Hiç düþünmeden seni gösterirdim Hayat bu geçiyor, zaman bitiyor Gözlerim de yanýyorsun Küllerimden yeniden doðacak gibiyim
Coþuyor gökyüzü Yokluðunda geçen anýlarý Ezberledi yüreðim Baþ döndüren teninin kokusunu Ciðerlerimde hissediyorum Saçýmýn karasý döndü beyaza Þimdi ben, tek baþýma Aþkýna özlem, yaþýyorum YNS[ /kalin ] Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.