Can dostum Fahrunnisa, gel dertleþelim yine
Deme ’Ne bitmez derdin, ne tükenmez hüznün var!’
Gönül yorgun göz yorgun akýl küsmüþ kendine
En yakýn bildiklerim olmuþ kelâmsýz duvar
Kuþ gibi titriyor bak yükü aðýr yüreðim
Ne konacak dal kalmýþ ne sýðýnacak çalý
Baltaya kurban gitmiþ yaslandýðým direðim
Kýrýlmýþ rüzgarlara gülüm açtý açalý
’Dünya hali böyledir’ der gibi duruyorsun
Haklýsýn Fahrunnisa dünya hali böyledir
Içimden konuþsam da sen beni duyuyorsun
Þarkýlarda geçiyor ’dert adami söyletir’
Yine düþtüm kuyunun içine Fahrunnisa
Yusufluða talibim zannetmeyesin aman
De bana ’Ýyiliðin suçu ne Fahrunnisa?’
Kör kütük sarhoþ olmuþ beni içtikçe zaman
Dimdik ayakta durmak bana biçilen görev
Gözlerimi kýrpmadan ifa ediyorum bak
Parola ’hem çileyi hem çile vereni sev’
Lugatimde yok benim bir rüzgarda yýkýlmak
Fahrunnisa bildim ki yardým geliyor elbet
Bittim tükendim demek kula yakýþmaz artýk
Dostluðun dertdaþlýðýn yüreðimdeki servet
Gel de varlýðýmdaki hüzün kulesini yýk!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.