unutmadým
diyeceðim..
çok zaman sonra
geleceðin günü iple çekmiþtim
hatýrla..
hayatýn beklemeye aldýðý umut duraðýnda dikilirken ayak üstü
gözlerimin peronuna yaklaþan ilk otobüsün camýný yokladý
aþklanan bakýþlarým
baþka bir þehrin yolcularýydý inenler
ve ben inenler arasýnda
kýz kulesini aradým
ama yoktun
diyeceðim..
belki þehrin sýðmamýþtýr otobüse
belki þehrime kestiðin bilet
yanmýþtýr ellerinde
belki sýðýnmacý yazdýðý için alnýnda
dur çekilmiþtir kim bilir
yolunun yolumla
kesiþtiði yerde
diye diye
bekledim..
diyeceðim
2019 yazan
bi bankýn üstünde
zaman sonra gelen ikinci otobüsü ayakta aðýrlayan heyecaným
yoklamasýný çektiðim camda solarken
volta atacak
son bir umudu döþediðim kaldýrýma
mühendis ayaklarým
tahmin edeceðin gibi üçüncü otobüs yanaþacak
ýþýk sönen perona
ama olmayacaksýn
in’enler arasýnda
nihayetinde paketimde kalan son sigarayý gözlerinle yakýp
yokluðuna üflerken dumaný
kendime kestiðim biletin
koltuðuna tüneyeceðim
derken perondan çýkarken
otobüsün yanaþacak
bakýþlarýmýz teðet
þansým,
dalgasýný geçerken bir yandan
muavin gelecek..
nerede ineceksiniz ?!
o an gýyabýnda bütün iyi dileklerimi sýralarken içimden
kendime yakýn bir yerde-diyeceðim-
o yer ,
her neresiyse..
..
çok zaman sonra böyle bir anýyý anmaktansa seninle
geleceðin günü
sakýn iple çektirme..