kül ve güneş

yarým bir aþkýn hüznünü
yaðmursuz bulutlarla yaktým
avuçlarýmda sýktýðým amonyak çiçeði
zamansýz diken açtý
bu mevsim de sazlar yanacak
bu mevsim de azlar kanacak
küpe diye taktýðým kelepçeler
boyumu aþtý
bütün goncalarým tutuþtu
küllerini yaralarýma basacaðým

varsýn boynu vurulsun gülün
varsýn
girdaplarýnda bu þehrin
yalýn ayaklý çocuklar
göbeklerinden asýlsýnlar þafaða
varsýn savursun topraðý rüzgar
toprak anadýr
rüzgar aþý
umut rahmet olur
dökülür yapraða
yeter ki zühre sarýlsýn hilâl’e
yeter ki tomurcuk ersin kemâle

gözlerimi yeþerten sürme
avuçlarýmdan taþýyor
þuramda
tam þuramda
bir hoþçakal çiçeði güneþ açýyor...


ahmet uysal 06/08



Sosyal Medyada Paylaşın: