Bitkin düþmüþse ruhum, yitirmiþsem neþeyi, Gücüm azalýyorsa, bil ki o zaman öldüm. Bir mezar görür isen, döndüðünde köþeyi, Adým yazýlýyorsa, bil ki o zaman öldüm.
Beslediðim muhabbet ebediyen susmuþsa, Kâðýtlar sararýrken, kalemim kan kusmuþsa, Dertlerimi döktüðüm, dereler de coþmuþsa, Kuyum kazýlýyorsa, bil ki o zaman öldüm.
Sular buz tutmamýþken zemheri ayazýnda, Resmin donup kalmýþsa gözümün beyazýnda, Naðmeler muzdaripse âþýklarýn sazýnda, Gezip, tozuluyorsa; bil ki o zaman öldüm.
Kalbim yasak koymuþsa goncalarýn alýna, Eðer tamah etmiþsem þu dünyanýn malýna, Bülbül uçup gitmiþse bir çalýnýn dalýna, Yuva bozuluyorsa, bil ki o zaman öldüm.
Bin sitem yapýyorsan bir anlýk gülüþüme, Ateþ saçan gözlerin giriyorsa düþüme, Yanan hep ben olayým, yeter ki sen üþüme, Aþka kýzýlýyorsa, bil ki o zaman öldüm.
Merhamet nazarýyla bakmamýþsan yüzüme, Þüpheyle yaklaþmýþsan ettiðim her sözüme, Hele de söz etmiþsen yaþ dökülen gözüme, Kalbim sýzýlýyorsa, bil ki o zaman öldüm.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.