İkindi Rubaileri-40

MÜMÝNE ALLAH YETER

Buzdan heykelin kibri güneþ çýkýnca biter
Bülbülü susturanýn damýnda baykuþ öter
Ýnsanlarýn þerrinden sýðýnýr Yaradan’a!...
Cihan düþman olsa da mümine Allah yeter

HAYIR VE ÞER

Hayrý yakýn tut bize, uzak dursun þer Rabbim!
Önümüze aydýnlýk gelecekler ser Rabbim!
Kullar zahire göre yanlýþ hüküm verirler
Hakkýmýzda hayýrlý neyse onu ver Rabbim!

YABANCI GÝBÝYÝZ

Þirin ele yâr oldu, ne Ferhat kaldý ne dað
Hazan mevsimindeyiz, ne gül kaldý ne de bað
Bir yabancý gibiyiz bu kadim topraklarda
Bizi bizden kopardý, rüsva eyledi bu çað

TÜKENÝÞ

Çekildin yollarýmdan, izin bile kalmadý
Her þey aþikâr oldu, gizin bile kalmadý
Kalple dil arasýnda köprüler býrakmadýn
Tükettin her ne varsa, sözün bile kalmadý

YALAN

Ekinler küle döndü, bahçeler talan oldu
Kapýmdan kovduklarým, kapýmý çalan oldu
Gün oldu devran döndü, deðiþti her ne varsa
Hakikat bildiklerim koca bir yalan oldu

SÖZ BURCU

Söz burcu küle döndü, uyan uykudan mahir!
Ya yeni þeyler söyle ya ebedî sus þair
Nefes almak deðildir varlýðýn hakikati
Her ne varsa tükendi, yaþadýðýna dair

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: