İkindi Rubaileri-39

KARANLIÐIN ÖTESÝ

Ezelî ve ebedi kuþatan bir ân vardýr
Kuru kemiðe, ete hayat veren can vardýr
Bir ömür boyu sürmez muvakkattir geceler
Zifiri karanlýðýn ahirinde tan vardýr

SERDENGEÇTÝLER

Yiðit oðlu yiðitler soylarýnýz güzeldir
Oku hedefe süren yaylarýnýz güzeldir
Bu dünya gurbetinde yalan nedir bilmeyen...
Hakikatten beslenen huylarýnýz güzeldir

ANNELER ÖLDÜÐÜNDE

Anneler öldüðünde çocuklar bîkes kalýr
Arzla arþý kuþatan hüzünkâr bir ses kalýr
Zemheri ayazýnda bizi yakýp kül eden...
Can evine can katan sýmsýcak nefes kalýr

KALEM VE HOKKA

Kalemi hakikatin hokkasýna batýrýn
Yazdýðýna tesiri olmamalý hatýrýn
O gün bütün kalemler hesabýný verecek
Sorumluluðu vardýr yazýlan her satýrýn

GERÝYE KALAN

Kasýrga geçti amma kýrdýðý dallar kaldý
Ana arý göç etti, yaptýðý ballar kaldý
Hepsi bir yýldýz olup aktý ölümsüzlüðe
Þehitlerden geriye bayrakta allar kaldý

TECELLÝ

Güneþi batanlara her þey siyah görünür
Kalp gözüyle bakana sade ervah görünür
Dünya satranç tahtasý, neticesi mat olmak
Taþlar kimine vezir, kimine þah görünür

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: