Öyle Bir Üşüdüm Ki
Tam da bulutlar;
Yüzümü; sýcaðýmý ve ýþýðýmý örtecekken
Havalar;
Kar, buz, fýrtýna ve ayazla haþýr neþir olacakken tam da
Ve karakýþ bütün dehþetiyle kapýlara dayanmýþken
Yorgun argýn, dizlerimi karnýma çekip
Bir daðýn ardýna sessizce gömülüp batacakken tam da
Ve tam da buz gibi bir sessizliðe dalýp dalýp
Gözlerden çok uzaklara kaybolup gidecekken...
Öylece, gözlerine yakalanan
Ve gözlerindeki baharlara takýlýp kalan
Batmaya yüz tutmuþ eskiyen bir güneþim ben…
Ve sen; sevgilim…
Bir yaðmur sonrasý
Kar, buz, fýrtýna ve tipi derken
-Ýlk aþkýn ateþiyle ha bi gayret-
Koynumda kendine kuru bir yer açýp
Ve ana rahmindeki bir bebek gibi içime kývrýlarak
“öyle bir üþüdüm ki…” dedin
Doðanýn bütün kurallarýna ve kanunlarýna karþý
Ve tam da ortasýnda karakýþýn üstelik
Bilerek, isteyerek ve kasten -tüm ýþýðým ve sýcaðýmla-
Gözlerinde öylece -batmadan- kalakaldým…
…ve gözlerindeki baharlarý, ýþýðýma katýk ederek
Aþk ile diyar diyar;
Bahçemizde tomur tomur bir dünya çiçek
Daðýmýzda iþveli ve deli dolu bir bahar yeli
Dudaklarýmýzda yýldýzlar kadar çoðalan ýþýltýlý bir öpüþ
Yüzümüzde ay ýþýðý
Meftun bir aþk þarkýsýna eþlik ederek;
Dünyanýn bütün evlerini damlarýndan
Ve evsizlerini gözlerinden öpüyoruz birlikte…
Haziran 2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.