Ýnerken ýþýða karanlýk, Sessiz bir geceyim ’ben’. Hiç bir yere gitmeyen, Ve rengi olmayan, Laciverte hasret, Kendi sesinde yitik, Serin sabahlarda suskun, Ve hep yeniden yanýlan.... Sokak çocuklarý kadar sitemkarým kahkahalara. Mýrýldansa da sevdiðim þair, Bir köþede. Rengi olmayan bir geceyim ’ben’. Suskun, Laciverte hasret, Kendi sesinde yitik...... Gülnaz☺
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülnaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.