zaman giymiþ esvaplarýný nereye gider? azýðýný çile koyar, ömrümü yanýna yoldaþ eyler, eþiðine hayatýmýn basýp ta gider.
durdurmaya güç mü yetirilir? peþine takýlaný, alýr götürür bir bilinmeze. vur zincire sen vur bir daha; heybetinden korkar da, zincir çürür biter.
bak gün doðar, iþte gün batar. zaman giymiþ esvaplarýný hep gider. belli ki evvelden yolcuymuþ, azýðýný çile koymuþ, çeke çeke ömrüm tükenir biter.
nasip böyleymiþ deme! yaþamaya deðer her ne var ise, içine emek, sevgi, hoþgörü, doðruluk koy. sabýrla yaptýðýn eserini ve herþeyi geride býrak. korkularýnýn yersiz olduðunu, kalbinde yalnýz bir aþk tadýnca bilirmiþsin. tarihte zamanýn sahipleri bunu böyle söyler. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.