Sazlar sustu, sözler bitti,
Meydan kemaneye kaldý.
Adamlar dünyadan gitti,
Zaman zamaneye kaldý.
Halk ter döktü çok çalýþtý,
Fareler anbardan çaldý.
Bey saltana alýþtý,
Borçlar her haneye kaldý.
Mýzrak için sýðmaz denmiþ,
Çuval kaç minare aldý.
Eskiden o eskidenmiþ,
Zaman zamaneye kaldý.
Eller hamur karýnlar aç,
Her gün ayrý salma saldý.
Milletten alýnan haraç,
Zat-ý Þahaneye kaldý.
Kapanmýþken lale devri,
Dillerde hep adý kaldý.
Baþladý sülale devri,
Zaman zamaneye kaldý.
Elde tesbih baþta fesler,
Müslüman gaflete daldý.
Sekeratte son nefesler,
Aðýt yakmak ney’e kaldý.
Zenginin cüzdaný doldu,
Þehla gözler bakakaldý.
Karanfiller erken soldu,
Zaman zamaneye kaldý.
Ölüm zayýf, güçsüzlere,
Hayat sürmek þeye kaldý.
Suç yýkmasý suçsuzlara,
Sudan bahaneye kaldý.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.