Yemiştim Dalımda Piştim (Sakura)
Dünya aðacýnýn minicik bir umut dalýydý hayatým
Dalda tomurcuk tuttu hadsiz baharlarým
Gün doðdu aðaca, ben çiçek açtým
Gece oldu sonra, içine kapandý yapraklarým
Gel vakit git vakit, tomurcukken yemiþ tuttu hayatým
Yeþilin en koyusundan yapraklar sardý beni içine
An geldi büyüdüm, yetmez oldu yüreðime yapraklar
Güneþin harýnda kavrulan yemiþe döndü hayatým
Kavruldum yandý yürek, içime çektim nicesinden acýlar
Savruldum kayboldum, dünya denen ýssýz aðaçta
Umut dalýndaki hayatým, dem tuttu bu çetin yolculukta
Piþtim ben, yemiþtim dalýmda piþtim
Sert kabuktu gönül, yumuþacýk yemiþe döndüm
Her acýyla daha bir olgunlaþtým sanki
Sonunda en tatlýsýndan, bir yemiþ oldum ömür tarlasýnda
Sonunu ýskalamýþ hayat zindanýnda
Ömür gönülde eksik kaldý, tadým damakta ziyafet
Hayrý var olan ömrün, demi nece felaket
Olgunluk bu olsa gerek
Ömür acýyla tatlanan bir yemiþmiþ demek
O vakit, duyan duymayan kalmasýn dostlar
Yemiþtim, piþtim ben
Tat tuttum, oldum ben
Ve an geldi, dalýmdan düþtüm ben
10.01.2016 - 14.01.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.