Abdurrahim Karakoç'a

Kabýna sýðmadý mukaddes öfken
Þiir saðanaðý olup yaðdýn sen
Payýndý, paydandý, sevdandý ülken
Güller yetiþtiren latif baðdýn sen

Hakikate dair ferman eyledin
Onulmaz yaraya derman eyledin
Fikrini cihana ilân eyledin
Ýnþirah neþvesi, kutlu çaðdýn sen

Ülkü çýnarýnda dal olmuþsun can!
Þiir peteðinde bal olmuþsun can!
Þanlý bayraðýmda al olmuþsun can!
Dumanlar bürümüþ yüce daðdýn sen

Sevdalar yeþerttin gönül baðýnda
Davaný sýrtladýn gençlik çaðýnda
Bozkurtça dik durdun ülkü daðýnda
Kara bulutlardan çöle aðdýn sen

Þeytana bir ömür taþ attýn durdun
Hakký, hakikati yaþattýn durdun
Küfrün kalesini kuþattýn durdun
Zifirî geceyi tanla boðdun sen

Karanlýk göklerde dolunay oldun
Oklarý menzile iten yay oldun
Vatan paydasýnda kutlu pay oldun
Hissiyat göðsünden þiir saðdýn sen

Memlekete dair hayaller kurdun
Cevaplarý müþkül sorular sordun
Gönül teknesinde sözü yoðurdun
Þiir göklerinden kalbe doðdun sen

Gönül yaylasýnýn karlý daðýydýn
Aþkýn gözesiydin, sevgi baðýydýn
Âþýklarýn sesi, þiir çaðýydýn
Duygu sandýðýna þiir yýðdýn sen

Türk-Ýslâm yolunda bir ömür koþtun
Bazen hüzünlendin, gün geldi coþtun
Hem ölürken hem de yaþarken hoþtun
Daðdan kopup gelen seldin, çýðdýn sen

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: