YARALI KUÞLAR
Ne olduðunu bilmediðim yaðmurlar
Güneþli bir günden alýyor intikamýný
Caddeler koþuþan bedenlerle dolu
Ruhunu yitirmiþ insanlar
Ýdamýna gülümseyen mahkûmlar
Kimi acýlý bir anne aðlayýþý
Dizleri kanayan çocuklar
Gözleri görmeyen âmâlar
Terk edilen aþýklar
Biz hala önce ben diyoruz
Hep önden gidiyoruz
Ýnsanlýða hep geç kalýyoruz
Uygun adýmlarla yürüyoruz
Yana yandan ilerliyoruz
Sar beni, tut ellerimi filan yok
Düþüyoruz kalkýyoruz
Onu bunu bilmem insanýz iþte
Bir tekmede biz vuruyoruz
Aðýrdýr sevmelerimiz
Son vuruþlarýmýz kadar aðýr
Doðruya saðýr, yalana aþinayýz
Acýlý kuþlar býrakýyoruz
Kýrýk kanatlý güvercin mesela
Bir pencere buluyor
Yuvasýný bulmuþ gibi konuyor
Bir bakmýþýn ki bahar
Erkenden soluyor
Yollarýn da bir dili var
Ki hepten dilsiz de deðiller
Susmayý bildikleri gibi
Anlayana
Aðýrlýðýnca konuþuyorlar
Duymayaný
Yolda býrakýyorlar
Kalan hep
Yaralý kuþlar
Ýþte onlar giderken
Yolda deðiþtiklerimiz
Ya da kaybettiklerimiz
Sevdiklerimiz
veya
Hiç
Sevmediklerimiz.
.
.
.
YARALI KUÞLAR
Mert Zafer Cansever
(Mawish Þiirleri)