KIZIL AKŞAMLAR
Kýzýl akþamlara düþer gölgemiz,
Yeniden burkulur hergün içimiz,
Yer ve gök birleþir olur bir deniz;
Uzaklara bakar baygýn gözlerim,
Boþalýr da altým, kaybolur yerim.
Dört yanýmý mekansýzlýk kuþatýr,
Yüreðimi imkansýzlýk kuþatýr,
Bedenimi bir kansýzlýk kuþatýr;
Duygularým geçer hüzzam fasýlý,
Ellerim havada kalýr asýlý...
Alýr gece hýrsýz gibi koynuna,
Bir av gibi asar beni boynuna,
Bak alýþtým artýk ben oyununa;
Bu yüzdendir düþmanlýðým geceye,
Hayatýmýz döner bir bilmeceye...
Kara gecelerde neyi çözersin,
Bir taþ alýp yüreðini ezersin,
Melül-mahzun ýraklarý süzersin;
Iraklar asýlýr çeker boynumdan,
Karanlýða bir kuþ uçar koynumdan.
Her akþam bir baykuþ tüner bacada,
Gözlerim açýlý kalýr yücede,
Karanlýðý yar da, çýk gel gecede!
Neden bir görünür, bir kaybolursun?
Anlayalým, düþman mýsýn, dost musun.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.