BEKLENEN

Artýk çok yazmayacaðým seni
sözlere hapsetmeyeceðim yüreðimi...
Gel ki;
sana söyliyeyim artýk tüm hissettiklerimi
bakayým doya doya
bitiremeyeyim anlata anlata
yetmiyor çünkü þu kadarcýk sayfa...
Gel! beni kurtar;
þu, kýsacýk zamana sýðdýrdýðým
seni yaþama umûdumdan
gel beni kurtar...
Beni ömrüne
ömrümü yüreðine
yüreðimi kaderine baðla...
Gel! kördüðüm at bize
dolansýn sevdamýz birbirine
karýþsýn zamanlarýmýz...
ben sende durayým
Sen bende; dur-duraksýz, öylece...
Ufacýk bi` an da olsa
tutulsun kalsýn ellerimizde
zaman denen kavram; kavramsýzlaþsýn
düþlerimize denk geldiði yerde...
Çünkü; ben sana nerede denk gelsem
durur gibi oluyor zaman
ben, o duran zamanýn içine
bi` ömür sýðdýrýyorum
bi` bilsen...
bi’`görsen...
Sahi; gözlerin de vardý deðil mi senin...
biliyorum;
bi` gün bi` yerde
tenha bi` köþede
yüreðime denk düþecek, bakýþlarýn
oracýkta, vurup býrakacaksýn umutlarýmý,
hissizce...
Biliyorum;
ne kadar söylensem de
beklesem de, özlesem de nafile...
Son hüküm; kesilir gözlerinde...
Yüreðinin hissettiði kadar
umutlarýmýn yaþadýðý kadar...
Dahasý;
dönülmez bir yol kadar
nasipten öteye
geçilmez kadar...
ve; son söz...
kaderindir karar...
Sosyal Medyada Paylaşın: