ÖĞRETMEN

Bir sýnýfý vardý öðretmenin;
Ýçinde atan 24 kalp.
Bakýþlar çakmak çakmak.
Minik sýralarýnda oturmuþ dizilmiþler.
Bir çiçek bahçesi sanki,
Her biri ayrý ayrý sulanmýþ.
Bir bahar mevsimi,
Sanki burada muþtulanmýþ.
Dünyayý bilmek için okumak da gerekmiþ,
Önce harften baþlamýþ, sonra heceler gelmiþ
Kelimeler dökülmeye baþlamýþ kitaplardan
Boncuk gözlerden, minik aðýzlardan.
Okumaya baþlamýþlar hayatý,
Öðretmen ilmek ilmek dokurmuþ her bir hattý.
Toplamýþlar çarpmýþlar sevgiyi çoðaltmýþlar,
Çýkartmýþlar azalmýþ, sabýra ulaþmýþlar.
Bölmüþler bazen biri, iki yarýma dönüþmüþ
Paylaþtýkça çoðalmýþ
Hepsi birden gülüþmüþ
Çocuklar, pek tabi, dövüþmüþler bazen de
Öðreten yol göstermiþ barýþmýþlar gülmüþler.
Doðayý korumayý ve sevmeyi her caný
Hücreden baþlayarak canlarda can bulmayý
Güneþ’i Mars’ý Ay’ý
Ve dahi karýncayý…
Öðrendikçe bilmiþler evreni ve dünyayý
Kocaman bir evrende küçücük yüreklermiþ
Konu sevmek olunca evren ona dar gelmiþ
Öðreten son konuyu iþte bu ders söylermiþ;
Bilmek, sevmek ve þükür
Üçü birden gerekmiþ.

Sosyal Medyada Paylaşın: