KÜÇÜĞÜM

Ne diyeyim ben sana,
Keþke çok daha önce...
Elime el deðmeden tanýsaydým seni.
Çok daha fazla güvenirdim kendime.
Korkmazdým hiç bir þeylerden.
Seni kýrma, geçmiþimle üzme gibi bir derdim de olmazdý.
Çok severdim seni, toz bile kondurmazdým.
Sýrýl sýklam aþýk olurdum sana...
Ve asla, kimseyle paylaþmadýklarýmý paylaþýrdým seninle.
Aþký paylaþýrdým...
Sevmenin en uç noktalarýný paylaþýrdým.
Gökyüzünü, yýldýzlarý paylaþýrdým mesela!
O narýn ses tonun ile diyorsun ya hani...
Ýlham geldi! Bunlarý bana deðil þiire yaz... diye.
Bunlarý sana yazýyorum iþte.
Bulutlarý paylaþýrdým, yaðmurlarda ýslanmalarý.
Çýlgýn rüzgarlarda savrulmayý paylaþýrdým.
KÜÇÜÐÜM!
Titreyerek dokunmazdým mesela kalbine.
Büyük bir güvenle yaklaþýrdým sana.
Ýlk olacaðýn için...
Gözlerinde dolaþýrdým saatlerce .
Günlerce, haftalarca hatta aylarca.
Yýllar boyu zamaný kovalardýk mutlu, mesut.
Belki kýzýmýz da olurdu sana benzeyen.
Esmer güzeli kývýrcýk saçlý.
Kulaklarýmda yine o narýn sesin...
La dur bi sakin diyor ya yine.
Korktuðum da bu zaten.
Bana dur demen.
Ben sevdim mi? Aþýk oldum mu?
Durdan susdan, pusdan anlamam.
En zirvesine dokunmalýyým Aþkýn.
Aþýk olman için aradýðýn ben deðilim deme bana.
Gözlerinde, ellerinde kaybolmalýyým Aþkýn.







Sosyal Medyada Paylaşın: