Kendime kırgınım

Kýrgýným...
Kime kýrgýn olduðumu bilmeden...
Neye isyan ediyorum ben...
Neden yaþatýyorum bu anlamsýz acýlarý...
Hem kýrýyorum,
hem kýrýlýyorum...
Neye kýrgýn olduðumu bilmeden...
Belki hayata,
belki sana,
belki de kendime kýrgýným sadece...
Bilmiyorum...

Kýrgýným...
Bu yüreðim volkan gibi
kaynayarak yanarken...
Nasýl oluyorda bir anda
buz daðýna dönüþüveriyorum...
Anlayamýyorum...
Ýçimde sevgi parçacýklarý tutuþurken...
Neden böyle yýkýcý oluyorum bir anda...
Parçalýyorum etrafýmdakileri...
En çok sevdiðimi bile,
bir anda kýrýp,
un ufak edebiliyorum...
Kýrgýným...
Nefretime kýrgýným...
Yüreðime kýrgýným...
En çokta,
sevmenin,sevilmenin deðerini bilmeyen
kalbime kýrgýným...

Kýrgýným...
Huzuru veren doðanýn yeþilliðine...
Ruhunu ferahlatan denizin maviliðine...
Cývýl cývýl öten bülbüllerin sesine...
Bunlarý görmeyen gözlerime,
duymayan kulaklarýma kýrgýným...
Herþeye kýrgýným...
Kalbime kýrgýným...
Beynime kýrgýným...
Ýkisinin arasýnda kalan,
benliðime kýrgýným...
Kendime kýrgýným...
Kýrgýným...

Çok kýrgýným...
Çok...
Sarýlmaya korktuðum sevgime kýrgýným...
Beceriksiz oluþuma,
korkaklýðýma kýrgýným...
Belki de bir hayalden ibaretim...
O yüzden sonuçlandýramýyorum sevgimi...
Kýrgýným...
Anladým...
Aslýnda ben sadece kendime kýrgýným...
Sadece kendime...

Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: