biz artık denizdik

yollar da gizlenen ayrýlýk þarkýsý çalýyordu yüreðimizde
bizde ayrýlanlardandýk
tarlalarýn sarýsýný içimize çektik
Ýncirleri görmesek de kokularýný hatýrladýk
evler gördük mavi yeþil beyaz
camlarýnda sevdalý güneþin öpüþünü yakaladýk
kýskançtý kapý pervaz



az gittik uz gittik
dere tepe görmedik
biz çok uzun yollardan geçtik
köyler
göller
vadiler þahittir buna


biz olmayan yollardan geldik
varlýkta yoktular, ellerimizle çizdik
mutluluðu kovaladýk
kara asfaltýn seraplarýn da

evlere karýþmýþ aðaçlar hep el salladý
bir nefes ötesinde sahipleri görmedi
biz geldik
rahatý kaçan bir karga siyaha kanatlandý
geride bir avuç rahatlýk ve bir tüy kaldý


sevdik kamaþan gözlerimizle gökyüzünü
mavisini belimize kurdele ettik
uçtuk uçtuk uçtuk
ve balýðý yutarken denize ulaþtýk...
geçen geminin direðinde ki martýnýn aðzýna verdik dileklerimizi
denizin þavkýmasý sana doðru diye hýrkasýný ilikledik
tutuklu ,kaldýk sedef düðmelerinde-kolay deðil ,kolay degil
ii.ayrýlýk
i. evvelin de derin yalnýzlýk

sonu bu ya bir ilengeçin kollarýnda uyandýk
deniz yosunu gözlerimizle
biz artýk denizdik
yol tükenmiþdi





Sosyal Medyada Paylaşın: