sensiz günler

kefalin pulundan gemilerim
bizsiz gelip geçen ýlgýn sularda
beyaz çiçekler açtýrýyor baharda
enstrümantal bir ölümde
sadece yüzümü yýkýyorum
tenim ,tuzunda kalsýn



"entelektüelim ben" diye baðýran ellerde þamyeller
iki ilgeç martý , perdesini açarken sabahýn
denizi toplayýp bütün geçmiþi sürüyor
sessizliðime bensiz aðlýyor o yel
saymadým kaç yel
biliyorum yaptýðým "çocukluk "akýllara ziyan
keza acýlarla büyürken öðrendim
büyüklerin oyunlarý zordur



Ta /oradaki beni tanýyamýyorum
ben, ben deðilim sen dekinde
ben, birilerinin uzun yollarda sýkýldýðý uzaklýðým
sövdüklerinden beri de bir hayli uzadým
ayrýlýk ve birleþmenin büyük planýyým.

Ha /sen ya da ben ,hep iç içe sanki
ayrým nedir zamanýn yýkýlýþýnda?

Ya/ ben acý çektikçe, sana yakýným
belki de onun için var olaným

Sin /si ellerimden biliyorum dýþtan ,dýþa gibi
dünya tozuna fazla bulaþmýþ kuþlar
sýra, sýra dizilmiþler siyah þay/(f)aða
devimsel fasit bir daire de dönmekteler

bir gül aðacý
buram buram direnir köküne
çiçek olmak zordur eðreti bir ýþýkda
bundandýr
harflerimin dökülmesi baþka bir hayata


Sosyal Medyada Paylaşın: