AYLİNBENGİ
sensiz günler
AYLİNBENGİ

sensiz günler







kefalin pulundan gemilerim
bizsiz gelip geçen ılgın sularda
beyaz çiçekler açtırıyor baharda
enstrümantal bir ölümde
sadece yüzümü yıkıyorum
tenim ,tuzunda kalsın




"entelektüelim ben" diye bağıran ellerde şamyeller
iki ilgeç martı , perdesini açarken sabahın
denizi toplayıp bütün geçmişi sürüyor
sessizliğime bensiz ağlıyor o yel
saymadım kaç yel
biliyorum yaptığım "çocukluk "akıllara ziyan
keza acılarla büyürken öğrendim
büyüklerin oyunları zordur



Ta /oradaki beni tanıyamıyorum
ben, ben değilim sen dekinde
ben, birilerinin uzun yollarda sıkıldığı uzaklığım
sövdüklerinden beri de bir hayli uzadım
ayrılık ve birleşmenin büyük planıyım.

Ha /sen ya da ben ,hep iç içe sanki
ayrım nedir zamanın yıkılışında?

Ya/ ben acı çektikçe, sana yakınım
belki de onun için var olanım

Sin /si ellerimden biliyorum dıştan ,dışa gibi
dünya tozuna fazla bulaşmış kuşlar
sıra, sıra dizilmişler siyah şay/(f)ağa
devimsel fasit bir daire de dönmekteler

bir gül ağacı
buram buram direnir köküne
çiçek olmak zordur eğreti bir ışıkda
bundandır
harflerimin dökülmesi başka bir hayata


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.