RUHUM SÜRGÜNDE

RUHUM SÜRGÜNDE
Son bir defa daha baktým ,giderken;
buðulu gözlerine, duruþuna,
yürek yüreðe, göz göze geldiðin köþe baþlarýna…
Bir an sustum, boynumu büktüm , küstüm!

Dýþarýda yaðmur çiselerken, odun kokusuyla karýþýk yanan ateþte,
üþüyen ellerimi ýsýtýrken fark ettim,
kaç yürek uzakta olduðumu!..

Hayallerim sana koþuyor.
ruhum sürgünde,
bedenim taþ!

Hatýrlayabildiðim en güzel yeriydi gözleri.
Biraz hasret,
biraz acý taþýyordum içimde.
Daðýlan saatin parçalarý gibiydim;
bir yanda hayallerim,
bir yanda umutlarým,
düþüncelerim,
kolum -bacaðým,
yüreðim,
daðýlmýþtý.
Ruhum sürgündeydi…

Sonra,
güneþten bir ýþýk uzatarak elini,
çaðýrdý ruhumu sürgünden,
topladý bütün parçalarýmý,
yaptý:
yeniden yepyeni bir adam,
ve kurulmuþ bir saat gibi,
yeniden çalýþmaya baþladý,
zamana ve hayata doðru…

Sessiz bir gülümseme doðdu içimde,
Tatlý bir rüyaya hazýrlanýyordu ki hayalim,
ne olduðunu ,neden olduðunu bilmeden,
her yer maviye boyanmýþtý!

Yusuf Yýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: