Hayata elveda derken

Dünyanýn her hali seninle güzeldi.
Seninle yaþadým,
seninle vardým ben sevdanýn tadýna.
Hayallerime doldun,
rüyalarýmda hep seninle oldun ben,
seninle.

Adýný her duyduðumda,
yüreðim çarpardý.
Ben çarpardým yüreðimi,
çaresiz de olsam.
Senin hasretinle,
ben çarpardým bu yüreði.

Bizim sevdamýz,
belki ömrümüzü yokuþa sürüyor,
belki de zarar veriyor,
Evet,
Evet zarar veriyor.
Hem birbirimize,
hem sevdiklerimize.
Söylesene!!
Kendi hayatýndan býkar mý insan hiç?
Býkar mý?
Ben býktým.
Evet,
Evet býktým.

Ayrýlýk kapýda beklese de,
zaman iþliyor hep bizim aleyhimize.
Bilmiyorum.
Gelir mi?
Buluþacaðýmýz,
kavuþacaðýmýz o an.
Bilmiyorum ama.
Ben HAYATA ELVEDA DERKEN,
caný gönülden dilerim ki,
caný gönülden,
benim acým,
senin mutluluðun olsun.
Ben seni iþte böyle sevdim.
Böyle.

Gezdiðimiz caddeler,sokaklar
ve o sokak lambasý.
Onlar þahitler.
Gözyaþlarýmýn deðerini,
en iyi onlar bilirler.
Nasýl acý verdiyse MEVLAM.
Sabrýný da verir elbet.

Ve ölümüm bir gün düþerse eline.
Son nefes alýþýmda,
dilimden çýkan þu cümle,
mutlaka ulaþsýn gönül hanene.
BEN SENÝ SEVDÝM DE ÖLDÜM.
Bu da bir ömür yeter sana.

Yazan : Recep Hamza
Sosyal Medyada Paylaşın: