Hüzün bulutlarý inmiþ yüzüne, Bir deli rüzgârla savrulmuþsun sen. Ýçindeki yangýn sinmiþ sözüne, Atýlan bir okla vurulmuþsun sen.
Bir ceylan misali bakýnca bana, Aþk denilen iksir karýþtý kana, Muhabbet ulaþsýn canandan cana, Gönlümün tahtýna kurulmuþsun sen.
Gözümü kýrpmadan ettim sabahý, Gizliden gizliye çekersin ahý, Bu mahzun duruþun var mý izahý? Taþan nehir iken durulmuþsun sen.
Payýmýza düþen; bahtýn karasý, Kolay kapanmýyor gönül yarasý, Kaybolup gidince kaþ göz arasý, Sýladan, gurbete sorulmuþsun sen.
Belli ki çok çektin gönül iþinden, Onu anlýyorum bu gidiþinden, Zamana býraktým, gelmem peþinden, Yolun baþýndayken yorulmuþsun sen.
Sabri Koca
**
Bu yarama yara, ekledi yarim Bekledim de gelmez, Allahtýr kerim Söyle bana söyle, neresi yerim Ateþ de yanýp da kavrulmuþsun sen... Þair Ahmet KARA’ya teþekkürlerimle.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.