İÇİMDE Kİ SEN...
Bir papatyanýn gölgesinden yazýyorum sana
Yarým yamalak kurduðumuz hayalleri
Kimsesiz bir çocuk gibi basýyorum baðrýma
Kanatsa da yüreðimi,acýtsa da içten içe
Sitem edercesine gerçekten yoksun
Bahanelerin koynunda avunuyorum
Bir papatyanýn gölgesinde yazýyorum sana
Söyleyemediðim yazamadýðým ne varsa
Cansýz papatyalarýn dilinden sesleniyorum
Kalbimde ki mezar taþýn isimsiz
Düþüncelerim anlamýný yitirmiþ
Ne zaman arasam kehribar’a çalan gözlerini
Ýçim nefessiz ,içim sensiz
Bir papatyanýn gölgesinden yazýyorum sana
Ölüm kokuyor her yer
Ýçimde ki çocuksu mutluluk terk ediyor benliðimi
Keþkelerim birer birer yok oluyor
Neyseler nasipler düþüyor kalemimin ucuna
Cümle olup satýr olup þiir olup geliyorum sana
Bir papatyanýn gölgesinden yazýyorum sana
Sonu belirsiz bir meçhule yürürken ben
Ýnceden inceye sýzlayan yüreðimi býrakýyorum sana
Gözyaþlarýmdan sonra doðan gök kuþaðýný býrakýyorum
Ve birde kokusu kokunu andýran
Rengarenk papatyalar býrakýyorum avuçlarýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
papatyanın gölgesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.