SON DÜŞÜŞ

Doðmadan mý aþkla kardýn ana’cým?
Benim tek tesellim, benim ilacým,
Gözlerim de sevinç, yürekte acým;

Nasýl þey?..Aþýkken aþka muhtacým,
Gecem de, günüm de, benim baþ tacým...

Kaçacak yer yok mu alýp baþýmý?
Feda etsem ekmeðimi, aþýmý,
Yaza çevirseler benim kýþýmý;

Anne bak bu yüzden darýldým artýk,
Bu aþka kýyamdan, yoruldum artýk...

Suçlu sen mi, yoksa ben miyim anne?
Her gün bir aðýtla doðarým güne,
Koþar adým gider gibi düðüne;

Yüzüme bak anne, baþýný kaldýr!
Bu nasýl çeliþki, bu nice haldýr?

Hangi topraktandý benim madenim?
Hangi memelerden sütümü emdim?
Etten ve kemikten elbise giydim;

Herkes giymiþ amma, benim ki baþka,
Doðmadan karmýþlar sonsuz bir aþka...

Ben bittim de anne, bu aþk bitmedi,
Yoruldum yollarda, gücüm yetmedi,
Düþtüm uçurumdan kimse tutmadý;

Parçan deðil miyim, gel beni avut;
Bu son düþüþümdür, anne, gel sen tut!



Hayrettin YAZICI








Sosyal Medyada Paylaşın: