GEÇ GELİR

GEÇ GELÝR

Tek bir damla su vermezken kör oluk,
Son demimde salýnarak üç gelir.
Umutlarým, hayallerim, mutluluk…
Üç gelenin üçünden de hiç gelir.

Týka basa gamla dolu hiçliðim.
Heba oldu, boþa geçti gençliðim.
Yenim kefen; tutam pamuk içliðim.
Aðýrlamak þu gönlüme güç gelir.

Ecel vakti sabitlenir saniye.
Aciz kalýr irade-i seniyye.
Gönlüm çoktan doymuþ iken faniye,
Ýki gözüm, feryat figan, aç gelir.

Yüzüm kýble, sað yanýma yatmýþken,
Kemiklerim birbirine batmýþken,
Mezarcýlar kara toprak atmýþken,
Kürek kürek üzerime suç gelir.

Kalemimi makberime mim taktým,
Tezkiremi þuaraya býraktým.
Ben her zaman randevuma sadýktým;
Acep, neden umduklarým geç gelir?

Mücella Pakdemir

.
.
.
.
.
Ýrade-i seniyye: Padiþah buyruðu
Mim: iþaret, ilave not
Tezkire: þair biyografisi

Sosyal Medyada Paylaşın: