ey yâr dinle beni gecenin en mahrem karanlýðýnda o çok sevdiðin arþipel gözlerime tünedi kýrlangýç çýðlýklarý acýmadan maviliðini çalýp griye boyadýlar el birliðiyle kalbimin sekiz oktavlýk hýçkýran susu sinemi deldi geçti rehin býraktým ruhumu gök yüzüne ellerim ellerinin alýnterinden öpmeyeli kaç asýr oldu ki yâr her mevsim kar yaðýyor çatýsý olmayan odama
ähhh yär çok denedim ölmeyi kalbin kalbimde sadakâtle atarken kýyamadým yâr en çok da sana kýyamadým
hatýrlýyor musun yâr -yüreðime bereketle dolan sevda yaðmurumsun çöller bile výz gelir gözbebeklerinin yeþilinde soluklanýrken demiþtin-
. . .
âhhh yâr ne çok vefâ doluydu sözlerin ne güzel avuturdun göðümde çýrpýnýp duran kuþlarý bazen serçelere söz geçiremezdin onlarý yaþatmak için en âsi rüzgârlara bile kafa tutardýn bedenini siper ederek
ne zaman parmaklarýnla dokunsan saçlarýma papatyalar kýskanýrdý saç tellerimi üþüyen ahvalim kavrulurdu tepeden týrnaða buðday baþaklarý arasýnda bütün çocuklar avuç içlerimdeki rengârenk tebeþirlerden nasiplenip güle oynaya sek sek oynardý terlerini dantelli havluyla silerken ben býkmadan usanmadan hanýmeli dikerdi annem sevda bahçemize ortancalar, güller, laleler, menekþeler, sümbüller, nergisler de cabasý mis gibi kokardý gökkuþaðýnýn gülüþünden toplayýp týka basa doyurduðumuz aþkýn duvarlarý ve annemin þefkâtli elleri âhhh o öpülesi elleri
þimdi yâr sekiz kat nefesinle milâdý dolmuþ yaramý üflemeni bekliyorum úfle yar biraz annem biraz babam gibi üfle
aþk tarlasýndaki gelincikler boynunu bükmeden kalbin hâlâ kalbimin içinde delice atarken küstürme yediveren gülüþlerimi daha fazla kanatmadan yaralarýmý gel yâr gelll
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.