Anne Sen miydin

Gurbetin zalim mi zalim akþamlarýnda,
Kelepçelerimi gevþeten, sen miydin anne.
Hayattan ümidi kestiðim anda,
Yaþam busesi veren, sen miydin anne.
Kabuslarla dolu hayat yolunda,
Yoluma ýþýk tutan sen miydin anne.

Kulaklarým çýnlarken senden uzakta,
Hicranla adýmý anan, sen miydin anne.
Boz bulanýk gördüðüm rüyalarýmda,
Uzaktan uzaða seslenen, sen miydin anne.
Tükenirken sabrým bu þehirlerde,
Bana dua eden, sen miydin anne.

Bükerken boynumu gurbet yolunda,
Bana kol kanat geren, sen miydin anne.
Senden uzaklarda gurbet diyarda,
Cama vuran gölge, sen miydin anne.
Gözlerim yolunda, kulaðým sende,
Kapýmý týklatan, sen miydin anne.

Aðlarken halime senden uzakta,
Benimle yaþ döken, sen miydin anne.
Zor anda yanýmda Hýzýr misali,
Ýmdadýma gelen, sen miydin anne.
Herkes gülüp geçti ahvallerime,
Yürekten aðlayan, sen miydin anne.

Yüzümde bir sevinç, gülüþ olunca,
O uzak diyardan gülen, sen miydin anne.
Kapýlarým çalar, zamansýz, ansýz,
Melek gibi gelen, sen miydin anne.
Ýçimi bir sevinç kaplan apansýz.
O gül kokularý yayan, sen miydin anne.

Daima sýrtýmda bir yardým eli,
O elin sahibi, sen miydin anne.
Uykularda bir el okþar saçýmý.
Kakülüme dokunan, sen miydin anne
Rabbimden kullara gelen hazine.
O paha biçilmez, sen miydin anne.










Sosyal Medyada Paylaşın: