büyüdükçe deðiþiyor damak zevkimiz
çikolatanýn yerini dudaklar
oyuncaðýn yerini kalpler alýyor
ne öðrenmenin yaþý var
ne de öðretmenin o bitimsiz hevesi
fakat dön üþüyor’ bazý þeyler,
artýk bisiklet yerine salonda çevriliyor pedallar
ama sele üstü kadar estetik deðil bence
yani simetrik durmuyor
o iki yarým küre
dünyayý kurtarmak için soyunanlarý gördüm
kimse ayýp örtmediði gibi
o ayýbýn altýnda kalýp
gaibe gömüldüler
elmayý soymak daha kolay
dünya tek
elma bol pekala
yeter ki yar çekimine kalbini aç
o bi þeklide düþer nasýlsa
bazen sözün sonuna geliyoruz
yüklemini býrakan özneye dönüyor cümleler
bir parantezin içinde sýðýnýp
im la’ya yatýyoruz
aslýnda sönen her mumdan is bulaþýyor ruha
ve kalbimizden tahliye ettiðimiz aþkýn
göz yasýný tutarken bir yandan
yeniden diriliþ için mum’ yalanýyoruz
yaþadýkça deðiþiyor ölüm zevkimiz
gölgemi gömmüyorum artýk tabulara
ya da kimsenin dileðini yýldýza asýp
kaydýrmýyorum sabahlara
artýk parantez içinde daðýtýyorum harfleri
dýþýmda bir sayý
tutuyor kendini
sýfýra kadar yolu var
çarpsýn diye beni
ha bir de can eriði
öyle ki
ekþi ekþi..